آنچه که در نگاه نخست، گردشگران را در منطقه
"ایلوـ لی ـ سات"
(Ilulissat)در گرینلند شگفت زده میکند، عظمت طبیعت
است. طبیعتی عظیم و در عین حال خشن که
انسان در برابر آن احساس حقارت و نا توانی محض میکند. به ویژه "خلیج یخ"
در این منطقه که در لیست گنجینه های طبیعی سازمان ملل ثبت شده است. هر روز هزاران
تُن یخ در شکل کوه های یخی از این خلیج به اقیانوس سرازیر میشود، که با گرمایش
زمین حجم آن رو به فزونی است.آنچه که گردشگران در این زیبائی شگفت انگیز طبیعت نمی بینند، تاثیر این طبیعت خشن در روابط اجتماعی است. در اطراف شهر مسیر های
مختلفی علامت گذاری شده است که مردم و به ویژه گردشگران بتوانند به دیدن طبیعت
بروند که یکی از آنها شما را به پرتگاهی میبرد که تاریخ ویژه ای دارد.این مسیر به
منطقه ای کوهستانی ختم میشود که با صعود به بالای کوه منظره زیبای دریا نمایان
میشود، از بالای کوه میتوان کوه های یخی را در اندازه های مختلف که به سمت اقیانوس
میروند دید.در این نقطه پرتگاهی هست که در زبان عامه به نام " پرتگاه ضعیفه
ها"(Kælingekløften) شناخته میشود. در جامعه ای که از راه شکار و ماهیگیری امرار معاش میکرده
است، اگر زنی نان آورش را از دست میداد و کسی نبود که از او مراقبت کند، او تنها و
بی پناه میماند. در چنین شرایطی او سر بار جامعه بود و جامعه تنها یک راه در برابر
او میگذاشت، مرگ داوطلبانه. این پرتگاه مکانی بود که زنان برای رهائی از سر بار
بودن، خود را به دریا می افکندند، تا همراه با کوه های یخی، به اقیانوس سفر کنند و
سر بار جامعه نباشند، مغرور چون کوه های یخ، مرگ را انتخاب می کردند، تا سر افکنده
نباشند.راه دیگری برای انتخاب در برابر این زنان نبود، شاید زمان آن فرا رسیده است
که نام این پرتگاه را به "سکوی سر بلندی" تغییر دهند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر